Doktor Irka. Wojna, miłość i medycyna - Katarzyna Droga

 

Katarzyna Droga wzięła na warsztat życiorys Ireny Ćwiertni, Warszawianki, lekarki, kobiety, która była świadkiem Powstania Warszawskiego. Książka jest inspirowana jej historią, dlatego niektóre informacje odbiegają od faktów, np. jej dziadek był felczerem a nie adwokatem, a II stopień specjalizacji zrobiła z oświaty zdrowotnej, nie z hematologii, itp. Generalnie książka jest wciągająca, akcja wartka, z wieloma interesującymi opisami miejsc, zdarzeń i ludzi. Autorce udało się, w mojej opinii, plastycznie oddać obraz wojennej Warszawy. 

Historię Ireny poznajemy od momentu dostania się na medycynę w 1941 roku i idziemy śladami najważniejszych wydarzeń z jej życia, aż do roku 1945. Trudne wydawałoby się nam dzisiaj czasy, opisane zostały mocno energetycznie, bo tak wiele się wtedy w życiu bohaterów działo. Młodość nawet podczas wojny ma swoje prawa i nic nie jest w stanie tego zatrzymać i zmienić. Wojna była dokuczliwa, ograniczająca, niebezpieczna, ale młodym ludziom przyświecał cel, chęć do nauki, zaangażowanie w praktyki, potrzeba spotkań, randkowania, zakochiwania się. Jakby to co zakazane, było jeszcze bardziej przyciągające i motywujące do poznawania. W tych niebezpiecznych czasach młodzi chwytali każdą chwilę, po prostu żyli dniem dzisiejszym, tak aby nie uronić ani odrobinki. Czytając książkę miałam poczucie kipiącej energii, chwytania  każdej chwili.  

W książce została opisana organizacja wydziałów lekarskich, na których mogli się kształcić przyszli adepci medycyny. Nie było to ani łatwe ani bezpieczne, studenci pozbawieni byli także wielu narzędzi, czy materiałów do ćwiczeń. Sam twórca wydziału był pod stałą obserwacją okupanta, przesłuchiwany, kontrolowany, starał się być elastycznym, czujnym i dobrym organizatorem, aby dać młodym ludziom nadzieję i wiedzę. Pod płaszczykiem edukacji zawodowej dla felczerów i służb sanitarnych realizował program zajęć dla pełnoprawnych lekarzy. 

Autorka wpisała w książkę wątki romantyczne, min. głównej bohaterki. Były one bardzo intensywne, wylewne, uwikłane w konwenanse i odbiegające od dzisiejszych zwyczajów w tym obszarze. 

Oczywiście opisany został bieg wydarzeń Powstania Warszawskiego i losy Ireny z tego czasu i po nim, jej tułaczkę na południe Polski, spotkanie z matką i powrót do zniszczonej Warszawy.

Autorka zamieściła na końcu książki informacje skąd czerpała wiedzę o życiu dr Ireny, dopowiedziała wątki powojenne, uzupełniła pewne fakty. 

Podsumowując, to warta przeczytania pozycja, bo przenosi w świat miniony, niebezpieczny, ale pełen chęci do życia i walki o to życie.