Dwoje profesjonalnych reportażystów podjęło się przybliżenia tragicznej historii, która wydarzyła się na niewielkiej wyspie Jersey. Zawarto przez nich tragiczne wydarzenia, ale także opis szerszego kontekstu emigrantów, specyfiki wyspy i jej historii co tworzy ciekawe spektrum i daje szersze wejrzenie. Udało im się oddać to co najistotniejsze czym wciągnęli mnie w opisywaną sprawę. Oddali jej tragizm, potworność, dramaty bohaterów pierwszego i drugiego planu. Pokazali działanie wymiaru sprawiedliwości na Wyspie Jersey, jego meandry i złożoność. Czytając miałam swoje przemyślenia i wątpliwości, które na końcu podjął także ekspert z Polski. Nie wyjaśnia i nie daje odpowiedzi, niemniej dla mnie była ciekawa do końca.
Reporterzy opisali głośną sprawę zabójstwa/morderstwa, która miała miejsce 14 sierpnia 2011 roku na Wyspie Jersey. Tragedią interesowały się i omawiały ją szeroko media lokalne i zagraniczne. Zabójstwo/morderstwo wywołało ogromne poruszenie z wielu powodów, min: mężczyzna zabił swoje małe dzieci, żonę, koleżankę i jej córkę oraz teścia; zrobił to w bestialski sposób; był emigrantem; w opinii "spokojnym" i unikającym ludzi współpracownikiem; zdarzenie miało miejsce na małej, spokojnej, wręcz nudnej wyspie. Zapewne każdy kto śledził tą sprawę miał pytania i wątpliwości, swoje opinie i sądy. Zakończyła się tak jak i wiele podobnych, echem - wybrzmiewającym i pozostawiającym bolące zadry w bliskich kręgach, żalem najbliższych i zapomnieniem obcych. Tak to już jest, że życie sobie a zdarzenia, zwłaszcza poboczne, sobie. Ludzie żyją emocjami przez jakiś czas, potem mijają, odchodzą dając miejsce kolejnym, innym i nie ważne jak silne było ich natężenie - kiedyś mijają.
Ku przypomnieniu: małżeństwo emigrantów zarobkowych z Polski wraca po wakacjach na Wyspę Jersey, na której obecnie żyją i pracują. Po dwudziesto sześciogodzinnej drodze, organizują powitalnego grilla dla znajomych. Po posiłku, odpoczynku, Damian, mąż i ojciec mając w rękach na przemian dwa noże dźga nimi najpierw teścia, potem syna, córkę, itd., ... w sumie sześć osób, ostatnią jest żona, którą dopadł na ulicy. Sąsiedzi zawiadamiają służby, rozpętuje się pogoń z czasem, w celu ratowania życia poszkodowanych. Nikogo nie udaje się jednak uratować. Jedynie dźgający, choć sam zadał sobie wiele ciosów, uchodzi z życiem. Rozpoczyna się dochodzenie i badanie psychologiczne sprawcy. Biegli i znawcy obserwują i wydają opinie. Sąd przez dziesięć dni rozpatruje różne zdania i opinie. Juraci (ławnicy) orzekają wyrok. Sędzia przydziela karę. Historia ma swój smutny finał.
Książka zbiera wiele wątków, nie osądza, nie wyciąga wniosków. Podsumowuje, podaje pod rozwagę czytelnika fakty i informacje. Czytelnik sam może podjąć decyzję.
Smutna, zastanawiająca sprawa, wbijająca w zadumę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Moja ciekawość obejmuje również zdanie innych, dlatego miło mi będzie jeśli zechcecie podzielić się ze mną swoją opinią na przeczytany temat :)