Katarzyna Ryrych w swojej książce opisała losy Żydów krakowskiego getta widziane oczami kilkuletniej dziewczynki. Opowieść oparła na historii postaci Tadeusza Pankiewicza, aptekarza, który postanowił zostać w gettcie by pomóc ludziom. Jego pomoc miała wiele oblicz, sposobów i odcieni, często ryzykował życiem, aby ratować innych.
Wracając jednak do narratora, jest nim dziewczynka Bluma, która opisuje wszystkie zdarzenia dziejące się wokół niej na swój dziecięcy sposób. Wejście do getta jej brat nazwał wejściem do "Ziemi obiecanej", z początku Bluma chciała tak to miejsce widzieć, ale wraz z upływem czasu i przypływem kolejnych "chętnych" do raju, zaczyna dostrzegać negatywne aspekty tej krainy. Docierają do niej różne informacje i obrazy, doskwiera fizyczne cierpienie, odczuwa głód, widzi jak ludzie znikają a po nich przychodzą następni, że nie mają gdzie mieszkać. Obserwuje zmiany jakie zachodzą w jej najbliższym otoczeniu, w jej rodzinie. Jak zmienia się wewnętrznie jej rodzeństwo, jak ona sama szybko dorasta. Jaki wysiłek podejmuje jej mama, żeby zdobyć jedzenie, żeby uczcić jakieś święto lub rocznicę.
Bluma rozumie też, że nie wszyscy Żydzi są dobrzy, jednocześnie zauważa, że wśród gojów bywają bardzo pomocni ludzie. Spotyka w gettcie człowieka, Pana Apotekera, jak go nazywają dzieci, który jak tylko może stara się wspierać Żydów. Ona i jej rodzina wielokrotnie korzystają z jego różnorakiej pomocy. Przebywają w krytycznych momentach w jego "Arce", dzięki, której przetrwają likwidację.
Bardzo ciekawa książka, napisana zrozumiale przypominająca ważnego człowieka i jego działalność w strasznych czasach. Takie książki w mojej opinii są potrzebne, aby pokazać złożoność człowieka, w chwilach najtrudniejszych dla niego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Moja ciekawość obejmuje również zdanie innych, dlatego miło mi będzie jeśli zechcecie podzielić się ze mną swoją opinią na przeczytany temat :)