Esej "Lalka i perła" jest niewielkim ale wymownym pokazem możliwości pisarskich Olgi Tokarczuk. Jej erudycja, wykształcenie, fascynacje i umiejętności oraz duchowość widać w każdym zdaniu. To metafizyczne i głębokie wniknięcie w lekturę książki Bolesława Prusa "Lalka". Swoiste rozłożenie jej na części pod kilkoma kątami i na kilku płaszczyznach. Jako uważna obserwatorka Olga Tokarczuk dzieli się z czytelnikiem swoim postrzeganiem książki Prusa. Jej niezwykle szerokie horyzonty rzucają nowe światło na bohaterów "Lalki", nadają im nowe znaczenie, ukazując ich nowe wymiary. Autorka tłumaczy czym jest powieść w ogóle ("Jest głębszym językiem komunikacji, ponieważ dotyka spraw, które z trudem dają się nazwać słowami. Powieść zawsze dotyczy przemiany". str. 15) i pokazuje w soczewce "Lalkę" Prusa. To proces, w którym następuje przemiana, przeobrażanie się, odnajdywanie w zbiorowości samego siebie . To opowieść symboliczna, nie pozostawiająca obojętnym czytelnika. Czytelnik uczestniczy w tym procesie, niemniej jest w nim na zasadzie gościa, zagłębia się w niego od czasu do czasu, wchodząc weń na tak długo na ile zdecyduje sam. Noblistka pokazuje dramaty bohaterów, robi analizę ich osobowości, prześwietla czytelnikowi ich motywy. Objaśnia ich znaczenie i wagę. Jednym słowem odkrywa świat "Lalki" na nowo tylko z głębszym i szerszym spojrzeniem.
Olga Tokarczuk swoimi przemyśleniami zachęciła mnie do ponownego przeczytania "Lalki" i spojrzenia wnikliwiej i dojrzalej na postaci książki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Moja ciekawość obejmuje również zdanie innych, dlatego miło mi będzie jeśli zechcecie podzielić się ze mną swoją opinią na przeczytany temat :)