Przykładami na stwierdzenie Borysa Szyca, a dodatkowo na przyzwolenie społeczne na picie jest jedenaście pozostałych rozmów autora z osobami z doświadczeniem alkoholowym znanych i nie, wymienionych z imienia i nazwiska lub tylko z imienia. Ci świadkowie własnego picia lub świadkowie picia ich najbliższych opowiadają dlaczego alkohol jest groźny i do czego prowadzi, jak niszczy nadużywających i ich najbliższych. Jak alkohol niszczy ich zdrowie, kariery, relacje, generalnie życie. Autor rozmawia z kobietami i mężczyznami, przedstawicielami różnych środowisk i zawodów - aktorem, lekarzem onkologiem, brand managerką, graficzką, psycholożką, lekkoatletą, dziennikarzem publicystą, dziennikarką, filozofem i wykładowcą akademickim, a także z Ewa Woydyłło, psycholożką i terapeutką uzależnień. Wszystko to są osoby z "wyżyn" społeczeństwa, trochę, żeby przeciwstawić obiegową opinię, że alkoholicy to osoby z niższych warstw społecznych. Alkoholicy to często osoby wysokofunkcjonujące w społeczeństwie, po których na pierwszy rzut oka nie widać, że są chorzy.
Ta książka to świadectwa alkoholików, którzy upadli na samo dno, którzy w ten czy w inny sposób podnieśli się z tego upadku, którzy odmówili picia i zaczęli żyć na nowo. Rozmówcy pokazali różne drogi upadków i powrotów do "żywych", co jest ważne, bo każdy jest inny i może stanowić przykład i drogowskaz dla różnych osób. Takich rozmów i książek niestety jeszcze nie dość, bo alkoholizm trzyma się w narodzie mocno, a jego skutki są szerokie i dotykają nie tylko różnych osób, ale także obszarów społecznych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Moja ciekawość obejmuje również zdanie innych, dlatego miło mi będzie jeśli zechcecie podzielić się ze mną swoją opinią na przeczytany temat :)