Dziewczyna, kobieta, inna - Bernardine Evaristo

 

"...to wypróbuj Stany na trochę, jak nowe ciuchy, które mogą ci pasować albo nie, w życiu chodzi o to, żeby ryzykować, a nie chować głowę w piasek" (str 469)

To książka ożywcza, świeża, zaskakująca, ale też na czasie z tematami: LGBT, równouprawnieniem dla każdego, z nowym podejściem do postrzegania człowieka i rozumienia płci. To powieść o poszukiwaniu tożsamości i miejsca w świecie. Nie brakuje w niej rasizmu, braku akceptacji do inności, obcych kulturowo i odmiennych w orientacji seksualnej. To także historie kobiet poszukujących swojej drogi, to czasem mierzenie się z pustką tego świata, z jego zobojętnieniem, niemożnością decydowania o sobie, niezrealizowanymi marzeniami i chęcią zrobienia wreszcie czegoś dla siebie. To dwanaście historii kobiet, które przybyły do Anglii jako emigrantki, albo są kolejnym pokoleniem. Niektóre historie są ze sobą związane blisko, bo dotyczą babki/wnuczki, matki/córki inne korelują lub przenikają się w niektórych momentach czy zdarzeniach. Autorka przybliżyła historie swoich bohaterek i dała im siłę do zmian. Każda z bohaterek wciąga w swoją opowieść, zbliża, daje poczucie bliskości, porozumienia. Można wędrować po ścieżkach ich życia, doświadczeń i realizacji.

Książka jest oryginalna ze względu na formę zapisu, zdania zaczynające się małą literą, w których brakuje kropek i przecinków. Każdej bohaterce autorka przypisała własny, specyficzny język, zależny od kultury, pochodzenia i wykształcenia. Dodać do tego należy majstersztyk tłumaczki Ady Zano, która oddała całościowy przekaz w języku polskim na najwyższym poziomie.

Dla mnie pierwsza historia płynęła nieśpiesznie, ale kiedy przeszłam do drugiej, trzeciej porwała mnie wraz ze swoim nurtem. Bardzo dobrze mi się czytało stworzoną przez Bernardine Evaristo opowieść o kobietach, które przeszły różne, nieraz bardzo trudne doświadczenia, potrafiły podnieść się i zmienić swoje życie tak, aby zrealizować swoje marzenia.