Drogi do domu - Maria Klimas-Błahutowa

 

Trafiła w moje ręce książka wydana w 1958 roku, pisarki, redaktorki Marii Klimas-Błahutowej, która pochodziła z okolic Zawiercia  Książkę czyta się zainteresowaniem, bo to przypowieść o tym jak z nizin społecznych można wybić się podążając ścieżką marzeń, chęci, upartości i ciężkiej pracy. To historia o zabarwieniu czasów słusznie minionych, kiedy to dużo mówiło się o etosie różnych grup pracowniczych, ale niewiele się o nie dbało, byli potrzebni na sztandarach i podczas uroczystości państwowych. Autorka przybliża nam górników, ich trud i niepewność następnego dnia, a w tym wszystkim rodziny.

Autorka przybliżyła człowieka z nizin społecznych i jego zmagania z dniem codziennym. Pokazała, że trudno wydostać się z tego otoczenia, czy to ze względów ekonomicznych, czy kulturowych, Jednak jeśli się bardzo czegoś chce a na dodatek los sprzyja to czasem się uda. Niemniej choćby i zdobył wykształcenie, osiągnął sukces w tym co robi, często pozostaje dla pewnych klas, czytaj elit tym gorszym. Maria Klimas-Błahutowa daje jednak wskazówki, że nie warto upadać na duchu i nie zakładać klapek na oczy, bo kiedy się uważnie rozgląda można dojrzeć diament wśród węgla.

Ogólnie to opowieść poruszająca, bo pokazuje trudy życia ludzi, koncentrując się na dzieciach. Rodzinom, gdzie ojciec pracował fizycznie, aby dać jej utrzymanie było nierzadko trudno, wielu rzeczy brakowało, ale miały przynajmniej ciepło matczyne. Gorzej kiedy ich matka umierała, ojciec nieradzący sobie z takimi obowiązkami, przelewał złość na dzieci. Zrzucał na nie nadmierne obowiązki, itd. Kiedy ojciec sprowadzał do domu drugą żonę sytuacja bardzo często stawała się już kompletnie niewesoła. 

Chcąc wydostać się z niedoli dzieci musiały walczyć z przeciwnościami, jeśli miały siłę i wsparcie. W tej historii będzie lał deszcz i przyjdą burze, a nawet piorun pokaże swoją moc, jak to w życiu, zaświeci słońce. Istny przeplataniec zdarzeń, uczuć i wydarzeń. Podsumowując ciekawa opowieść.