Tylko dlatego jest tom II, że jedna książka liczyłaby ponad 1200 stron co byłoby trudne do udźwignięcia, dlatego jakość opowieści nie różni się od tomu I, to naturalna kontynuacja losów rodziny Jaszi poczynając od Kitty, poprzez Darię i Nicę, kończąc na otwartej księdze dla losów Brilki.
Znowu wpadłam w wir losów postaci i wydarzeń pełnych emocji i oczywiście niebanalnych zajść, zjawisk i wydarzeń. Opowieść bardziej mi bliska, zwłaszcza wydarzenia w Gruzji od 1992 do 2007 (kiedy to byłam osobiście). Przemiany, które działy się na moich oczach, których niemalże mogłam dotknąć i poczuć, oczywiście tylko jako świadek z dalekiego kraju.
Ten tom jeszcze bardziej zbliżył mnie do kobiet i ich ról, cech charakteru, emocji i zachowań. Ich siła, zaradność, bezsilność, smutek, żal, tęsknota i odwieczne marzenia o miłości, szczęściu, bliskości, rodzinie są dla mnie naturalne i prawdziwe. Byłam z nimi, przeżywałam wszystkie chwile moich bohaterek. Zazdrościłam chęci trwania i działania Stazji a także jej duchowości i mądrości. Byłam blisko z Kristine i jej potrzebą pomagania mężczyznom z rodu Eristawi. Współczułam Kitty, ciągle zmagającej się z wewnętrzną samotnością i szaleńczą miłością. Złościłam się na szaleństwa Elene, rozumiałam jej bunt i wspierałam ją w jej staraniach o niezależność. Było mi żal Darii, która tak szybko się spopieliła. Złościłam się na Nicę, która marnowała swoje zdolności z pełną premedytacją a całą energię i miłość przelewała na Darię. Życzyłam powodzenia Brilce w odczarowywaniu wszystkich niekorzystnych fluidów towarzyszących rodzinie Jaszich. Oby udało jej się zamknąć rodzinne traumy z przeszłości i zacząć wątek bez "klątwy" klanu.
To niezapomniana pozycja, wykreowana przez kobietę o kobietach, oczywiście dla kobiet i mężczyzn.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Moja ciekawość obejmuje również zdanie innych, dlatego miło mi będzie jeśli zechcecie podzielić się ze mną swoją opinią na przeczytany temat :)