Po przeczytaniu tej książki wiem, że sama nie dam rady ocalić ziemi przed plastikowym potopem, ale mogę i zwiększę wysiłki aby choć odrobinę go zmniejszyć. Wiem, że segregowanie to za mało, ograniczanie konsumpcji, świadome kupowanie i wybór przedmiotów z recyklingu albo z biodegradowalnych materiałów może być drogą. Ja tą drogę wybrałam, zachęcam też innych aby z niej skorzystali, aby ich dzieci nie żyły w górach i jeziorach z odpadów plastikowych.
Książka pisana przez praktyka, zawiera twarde dane na temat ogromu plastiku, który każdego dnia zasypuje kawałek naszej planety. Autor przekazał mnóstwo praktycznej wiedzy, informacji, wskazówek, porad około plastikowych. Will McCallum uczy, pokazuje, naświetla, a wszystko to w tonie prośby, refleksji, uwagi, ostrzeżenia. Jest to prosty i logiczny przekaz człowieka, który już widzi skutki niszczycielskiej konsumpcji ludzkiej. Dzieli się możliwymi rozwiązaniami, namawia do przyłączenia się w zabieganiu o lepsze traktowanie naszej planety. Dzieli się gotowymi scenariuszami, wystarczy tylko chcieć, otworzyć szeroko oczy i uszy i nie odwracać się, bo problem plastiku nie zniknie, cały czas narasta. W 2050 roku w oceanach będzie więcej odpadów niż ryb! Dla mnie to straszne. Grozi nam lawina odpadów plastikowych, która gdzieś będzie musiała się podziać, będziemy żyć na plastiku, z plastikiem, w plastiku, albo coś z nim zaczniemy robić. Problem plastiku sam się nie rozwiąże, bo potrzebne jest odgórne, zakrojone na szeroką skalę działanie anty- plastikowe. Potrzebne są każde działania eliminacyjne każdego z nas.
Zastanawiam się jak funkcjonowali ludzie zanim plastik tak rozlał się we wszystkie dziedziny naszego życia. Przecież kiedyś nie wkładano wszystkiego jak popadnie w ten rodzaj opakowania a produkty były, ludzie jedli, ubierali się, myli, itd... Niestety to jest tanie, łatwe w użyciu, bezrefleksyjne, dostępne na wyciągnięcie ręki, dlaczego by nie brać. Mało ludzi myśli co dalej dzieje się z plastikiem, może znika, rozpływa się w powietrzu, roztapia w wodzie, znika w czeluściach? Niestety, rozczaruję was - gromadzi się!
Ludzie w bogatych krajach zapomnieli, że są częścią natury, ekosystemu, i to wszystko wraca do nich.
Może nadejść taki moment, że zamiast ryby zjedzą butelkę plastikową?!
Książka obowiązkowa do lektury, otwiera oczy, daje argumenty, uczy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Moja ciekawość obejmuje również zdanie innych, dlatego miło mi będzie jeśli zechcecie podzielić się ze mną swoją opinią na przeczytany temat :)