Fińskie dzieci uczą się najlepiej - Timothy D. Walker

Zainteresował mnie tytuł, dlatego sięgnęłam po książkę o fińskim fenomenie edukacyjnym. To nie był stracony czas, choć książka napisana jest w sposób, który nie do końca mnie przekonuje, mówię tutaj o treści i sposobie jej przekazania. Książka napisana przez Amerykanina w amerykańskim stylu, co potwierdzały użyte słownictwo, egzaltacje, zachwyty i sposób stosowania porównań przez autora.
Ogólnie ciekawa była była dla mnie obserwacja fachowca z zewnątrz, jego porównanie zasad i sposobu podejścia do ucznia w szkole fińskiej. Książka Timothy D. Walker'a może służyć jako poradnik dla nauczycieli, chcących poczytać o praktykach w fińskiej szkole podstawowej. Może też być książką poglądową dla każdego. Ja ją tak właśnie potraktowałam uzyskując informacje o ogólnych założeniach, praktykach, pomysłach i podstawie programowej. Autor podzielił rozdziały na najbardziej istotne zmienne szkolnictwa fińskiego, które przy okazji bardzo różnią go od amerykańskiego. Przytoczył konkretne przykłady działań do tych zmiennych. Opisał swoje doświadczenia w fińskiej szkole.

Puentując ogólnie całość: pozachwycał się, nauczył, dowiedział wielu ciekawych informacji, odpoczął i... wrócił do Stanów. Mam nadzieję, że będzie tam wdrażał sprawdzone pozytywne metody nauczania.

Pokrótce o książce: autor, młody nauczyciel, pełen zapału do pracy rzuca się w nią, zachłystuje się i zaczyna podtapiać, zastanawia się dlaczego. Owszem dużo pracuje, bo od rana do późnych godzin popołudniowych, nie ma przerw, cały czas przygotowuje się do pracy, ale tak robią wszyscy wokół. To dlaczego nie ma satysfakcji z pracy, mało tego widzi, że jego uczniowie też nie mają. Jakoś daje się namówić żonie Fince, na wyjazd do Finlandii, oczywiście boi się, niemniej wysyła CV i dostaje zaproszenie.
Po przyjeździe na miejsce autor przeżywa wstrząs za wstrząsem, zdziwienie za zdziwieniem, niedowierzanie i zaskoczenie. Zauważa, że główne założenia i cele fińskiego systemu oświaty są skrajnie inne niż to ma miejsce w USA. Tutaj najważniejszym jest przygotowanie uczniów do samodzielności, odpowiedzialności, zaradności, nabycia konkretnych umiejętności aby łatwiej było im w dorosłym życiu. To nauczanie poprzez dawanie swobody, samodzielności, niezależności, odkrywanie i pielęgnowanie pasji i zdolności. A wszystko to realizowane bez presji, poprzez zabawę, sytuacje jak najbardziej zwyczajne i naturalne. Realizuje się mnóstwo projektów w terenie, konkretnych celów, zawsze dających praktyczną naukę. Uczniom daje się pole do realizacji własnych pomysłów, do wyjść poza szkołę, do sprawdzania swojej wiedzy w codziennym życiu.W fińskiej szkole uczy się także wielu praktycznych umiejętności: gotowania, majsterkowania, szycia, wszystkiego co przyda się w prowadzeniu wygodnego życia.
Inaczej też pracują nauczyciele, inne są kryteria przygotowania wybranych do bycia nimi i wreszcie inna jest wartość ich pracy. Inny jest też program nauczania, dzięki któremu nauczyciel nie śpieszy się, ma czas aby poznać każdego ucznia, deleguje uprawnienia, ufa swoim uczniom i daje im swobodę i możliwości do szukania samodzielnych rozwiązać. Te wszystkie zmienne skutkują tym, że uczeń rozkwita i czuje się ważnym partnerem, zaś nauczyciel ma czas i satysfakcję z pracy.
W fińskim systemie szkolnym przywiązuje się wagę do odpoczynku uczniów i nauczycieli. Daje się dużo wolnego czasu na systematyczne, ale swobodne przyswajanie materiału. Piszą sprawdziany, ale mają one wykazać stopień przyswojenia danej partii materiału przez uczniów i ewentualne popracowanie nad nieprzyswojonymi na zadowalającym poziomie.
Ważne są także częste przerwy, ruch na świeżym powietrzu i jego dostęp do sal, aktywności pobudzające lub relaksacyjne.


Fińskie dzieci uczą się najlepiej - Timothy D. Walker'a dobrze się czyta, wyławia się istotę i poznaje różnice.
Ta książka jest dla każdego, kto chce poznać najlepszy system edukacyjny na Ziemi, pokrótce.