Ciężar skóry - Małgorzata Rejmer

 

"Ciężar skóry" to jak sugeruje sam tytuł ciężki kaliber treści zawartych w opowiadaniach. Autorka pokazuje jednostkowe losy, które wrzuca w skomplikowane relacje lub wydarzenia. Opowiadania są przepełnione współczesną symboliką, bólem, który zabiera chęć życia, pcha w destrukcyjne zachowania, agresję i przemoc. To książka z opowiadaniami z różnych miejsc, z różnych kręgów kulturowych i społecznych. Opowiadania odsłaniają współczesne problemy ludzi, m.in. samotność, odrzucenie przez bliskich, nieumiejętność odnalezienia się w najbliższym otoczeniu, brak samoakceptacji i poczucia wartości. Autorka zarzuca opowieściami i czeka na nasze reakcje, zastawia pułapki i stawia pytania, o reakcje.

Podczas czytania emocje buzują, przeplatają się smutek, współczucie, złość, wściekłość, lęk, niezrozumienie, współczucie. Język autorki to oczywiście majstersztyk, który umie oddać piękno i ohydę tego świata we właściwych barwach i ich nasyceniu. Małgorzata Rejmer zajmuje się tematami niełatwymi, ale jakże aktualnymi, zgotowanymi przez obojętność, gnuśność, lenistwo, wygodnictwo, brak głębszej refleksji i uczuć zgłębiania wiedzy i edukacji. Mamy obraz nieistotności jednostki, niezrozumienia jej inności, oryginalności, różnic między nami. Miejsca ukazane w opowieści są naznaczone jakąś beznadzieją dla ludzkiej egzystencji, możesz być albo depczącym, albo deptanym, w najlepszym przypadku odsuniętym na margines, niezauważanym, uznanym za bezużytecznego nieudacznika. Nie ma miejsca dla jakiegoś środka, albo jesteś bogaty i wszystko możesz, albo biedny i nie możesz na nic liczyć. Nie ma tu litości i miejsca dla słabeuszy.

"Ciężar skóry" to bardzo przejmujące i smutne w treści, ale jakże wciągające migawki z naszej obecnej historii. Autorka stara się pokazać swoich bohaterów przez filtr empatii i zrozumienia, przybliżyć człowieka takiego jakim jest i z czym się zmaga. Dla mnie to było kolejne udane spotkanie z Małgorzatą Rejmer, zdecydowanie inne niż jej reportaże, ale ważne.