Opowieść o Niezwykłym psie wyszła spod ręki profesor socjologi, pełnomocniczki rektora uczelni do spraw Uniwersytetu Dziecięcego i osoby mocno zaangażowanej w sprawy dzieci, doświadczonej pisarki.
Wartością tej pozycji dla mnie, jest ciekawy sposób przedstawienia wielkiej chęci "posiadania" przez dzieci pupila - psa. Autorka powołała w swojej książce bardzo wiarygodnego bohatera - Psa ze Wspomnień, który własnym doświadczeniem pokazał dzieciom jak to jest być psem i jak należy się nim opiekować. Autorka snuła tą opowieść bez podtekstów i manipulacji. Prosty przekaz o ważnej sprawie, napisany pięknym językiem.
Szczerze polecam każdemu, bo nigdy nie wiadomo kiedy pojawi się zagadywanie o pupila. Lektura wyjaśni i wesprze.
Opowieść dotyczy rodzeństwa: Mai, Martyny, Dominika i Bartka, którzy to bardzo marzą o psie. Niestety napotykają na mur niechęci ze strony mamy, bo ta nauczona doświadczeniem nie ufa swoim dzieciom w kwestii odpowiedzialności.
Przepełnione niesprawiedliwością dzieci omawiają całą sprawę, wspominając przy tym te działania, które wpłynęły na decyzję mamy. Zaprzeczają, umniejszają swoim przewinom, szukają usprawiedliwień, czasami próbują konfrontować argumenty obu stron. Gdy tak siedzą zatopione w rozmowie Martynka zauważa w pewnej odległości kształt przypominający psa. Po przyjrzeniu się z bliska okazało się, że pies to i owszem ale przejrzysty, na dodatek mówiący.
I od tej chwili zaczyna się opowieść przejrzystego psa o jego doświadczeniach z ludźmi. Dzieci są tak nią pochłonięte, że nawet deszczowe dni nie są dla nich nudne. Pies snuje swoją historię wciągając dzieci i czytelnika.
Dzieci pojmują z czym wiąże się mieszkanie z psem, że to nie tylko zabawa, ale też pomoc i opieka. Przyjemność związana z konkretnymi obowiązkami i odpowiedzialnością.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Moja ciekawość obejmuje również zdanie innych, dlatego miło mi będzie jeśli zechcecie podzielić się ze mną swoją opinią na przeczytany temat :)