Kwiaty w pudełku. Japonia oczami kobiet - Karolina Bednarz

"Kwiaty. Wyrywane z korzeniami, zamykane w pudełkach, wystawiane na pokaz tylko po to, żeby wylądować chwilę później w koszu. Zapomniane błyskotki, chwilowe miłostki".  (str 256)

To najbardziej poruszająca książka jaką przeczytałam o Japonii.Ważna, bo uderzająca w skostniały system i porządek ustanowiony przez patriarchalną część społeczeństwa.
Japonią zachwycają się szkoły zarządzania i firmy konkurujące oraz konsumenci. To kraj sukcesu gospodarczego, jeden z grupy G8, itp, itd. Karolina Bednarz spojrzała na Japonię ze swojego, kobiecego punktu widzenia. Pokazała, jakimi metodami i czyim kosztem ten sukces gospodarczy został osiągnięty. Podążała ścieżkami, raczej cierniowymi, które prowadziły ją do ofiar tego prężnego sukcesu, tej drugiej części społeczeństwa, czyli kobiet.
Mówi się, że "kobieta jest murzynem świata" i to na niej oparty jest system społeczno-opiekuńczy, na przykładzie Japonii, ta teoria jest wręcz bijąca po oczach jaskrawym światłem.

Karolina Bednarz w swoim wielce udanym debiucie w sposób logiczny przeprowadza czytelnika przez Japonię czasów współczesnych, choć w istotnych dla sprawy wątkach nawiązuje do kontekstów historycznych. Pokazuje inną kulturę, zachowania, normy i zwyczaje zostawiając wydanie opinii czytelnikowi. Ta książka napisana jest w sposób bardzo przemyślany, wyważony, poukładany tematycznie, ze starannie powiązanymi wątkami, dopieszczony. Autorka dzieli się swoim doświadczeniem i pobytem w Japonii, obserwacjami codziennego życia. Przedstawia fakty, dane statystyczne, informacje oparte na istotnych wydarzeniach w tym kraju. Stara się uwiarygodnić swoją książkę w sposób wręcz drobiazgowy co widać w przypisach końcowych. Także praca redaktorska i ogólna dbałość o tę pozycję jest na wysokim poziomie. Czytałam z ogromnym zainteresowaniem i przyjemnością, chociaż część wątków łatwa nie była. To książka, która otwiera na to co kryje się za kotarą sukcesu ekonomicznego. Pokazuje drugą stronę medalu, porusza, otrzeźwia i zasmuca.

Tytuł i okładka wskazują wyraźnie czym autorka chce uraczyć chętnych czytelników. Kobietami i ich sprawami, tymi wzniosłymi i codziennymi, ich przypisanymi rolami i narzuconymi obowiązkami.
Pokazuje, że bycie kobietą w Japonii to rola mało przyjemna, albo sprowadza je do "pani domu - kury domowej" zarzuconej wszystkimi możliwymi obowiązkami płynącym z tego tytułu, albo maskotki, zabawki, laleczki dającej przyjemność bez zobowiązań.
Reportaże pokazują jakość życia kobiety w tym stworzonym przez mężczyzn i dla mężczyzn świecie. Kobieta, to osoba od urodzenia skazana na jasno wytyczoną rolę społeczną, te które się wyłamują spotyka ostracyzm, stygmatyzacja, przemoc, pogarda, tłamszenie, wyśmiewanie. Rzadko kiedy udaje im się żyć własnym życiem, ale jeśli już to tylko dzięki silnemu wsparciu w bliskiej osobie lub osobach. Nawet jeśli jakiejś niewielkiej garstce udaje się żyć własnym życiem, to i tak pozostałe, "wciąż pozostają ofiarami dyskryminacji - systemowej, seksualnej, ekonomicznej" (str 256). Najlepiej jak kobiety pozostają w domowym zaciszu i nie wzbudzają zainteresowania ponad przypisane im podstawowe zadania. Niech pracują w pokorze, nie zakłócając wypracowanych i dobrze naoliwionych trybów. Niech nie wkładają prętów w rozpędzony pojazd, bo może się wykoleić, a to negatywnie odbiłoby się na społeczeństwie, ale czy na pewno zaszkodziłoby wszystkim, czy najbardziej męskiej części, bo musieliby stanąć twarzą w twarz z trudną i nie znaną materią jaką jest rodzina, dzieci i domowe obowiązki.

To ważny głos w kobiecej sprawie, przenikliwy, odkrywający zawoalowane problemy, wyczuwający niuanse i spojrzenia. Autorka, która nie szuka taniego poklasku, tylko chce uwypuklić poważne sprawy. Ułatwił jej to kilkuletni pobyt w tym kraju, studia i oczytanie. Bardzo rzetelny dokument, wart przeczytania i podania dalej.