"Świat według dziadka" to bardzo wciągająca opowieść o relacjach wnuczka i dziadka. Na początku dowiadujemy się jak wnuczek postrzega dziadka, bez owijania w błyskotki i ładne słówka. Mama usłyszawszy opinię syna robi mu wyrzuty, że jest niemiły względem jej taty. Chłopiec jednak nie wie o czym mógłby rozmawiać, ani tym bardziej co mógłby robić z dziadkiem, który ciągle przesiaduje w fotelu, niezbyt dobrze słyszy i mówi sepleniąc. Po którejś wizycie u dziadka jednak coś się zmienia. Obserwujemy jak ta relacja nabiera rumieńców, jak wnuk i dziadek otwierają się na siebie. Obserwujemy jak zmienia się dziadek przy wnuku i jak wstępują w niego "nowe siły". Jak wnuk docenia niektóre umiejętności dziadka. Przy okazji ich spotkań czytamy o nie oczywistych, czasem magicznych zdarzeniach. Wnuk z dziadkiem przyjmują je jako coś najbardziej naturalnego. Dla nas rzeczy nabierają nowej funkcjonalności lub znaczenia, dla nich to bohaterowie przygód i opowieści. Wnuczek staje się przyjacielem dziadka i odwrotnie. Czasem to dziadek opowiada historie, innym razem wnuk. Podnoszą siebie na duchu, stanowią oparcie, pocieszenie, opiekę.
Bardzo wartościowa książka. Pokazuje dwa różne światy niby tak odległe, ale tak podobne. I stary i młody postrzegają pewne rzeczy podobnie choć pewnie z innej perspektywy. Jeden się uczy drugiego, młodszy poznaje niesamowity świat z życia dziadka, a dziadek uczy się wielu rzeczy od wnuka. Patrzą na siebie z radością i miłością. Bardzo nam się podobała książka Zofii Staneckiej, ze względu na wagę relacji, o których w literaturze tak mało się pisze. Dodatkowo jest ciekawie opowiedziana, wszystkie rozdziały zawierają elementy tajemnicze, zaskakujące i nieoczywiste, pod płaszczykiem których jest jednak podstawowa prawda przemijania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Moja ciekawość obejmuje również zdanie innych, dlatego miło mi będzie jeśli zechcecie podzielić się ze mną swoją opinią na przeczytany temat :)