Sięgnęłam w bibliotece na półkę z nowościami i wpadła mi w ręce książka Edouarda Louis'a. Po opisie zapowiadała się intrygująco, zatem zabrałam ją do domu...
Autor drobnymi krokami wprowadza czytelnika w clou tematu. Poznajemy głównego bohatera, który mierzy się z przeżyciami po gwałcie. Autor nie opisuje fizycznej, czytaj dosłownej strony zdarzenia. Wprowadza przeżyciami poszkodowanego, najpierw po fakcie, następnie powoli, zapoznajemy się z chwilą przed, czyli opisem spotkania ofiary i gwałciciela, motywacji zbliżenia. Autor prowadzi nas przez różne etapy strachu, bólu, odreagowywania po cierpieniu. Bohater przechodzi przez sinusoidy emocji, rozmyśla, zadaje pytania, pokazuje swoją bezradność, dzieli się swoim bólem z różnymi osobami w różnych stadiach przeżywania go. Autor celowo pokazuje nam stany przeżyć po akcie, bo to one są najważniejsze, trwają długo i niosą ze sobą wielorakie konsekwencje. Psychiczne przeżycia są o wiele bardziej bolesne niż fizyczne doznanie bólu, to zagnieżdża się w głowie, nie daje spokoju, wkręca się głębiej, nie pozwala na zapomnienie, rodzi traumy.
To książka, która przemoc ma już w tytule, ale to nie dlatego okazała się trudna dla mnie. Najwięcej problemów sprawiła mi jej konstrukcja, porozrywana, oddawana w inne ręce, przechodząca z ust do ust. Miałam do czynienia z wybiegami do przodu i powrotami do przeszłości, aby ponownie przejść do jakiejś bliżej nieokreślonej czasoprzestrzeni. Te gwałtowne przejścia już wprowadzały chaos, a dodatkowo oddanie ich w ręce kilku narratorów, dolało oliwy do ognia. Nie unikam różnych form w książkach, ale ta mnie przerosła, zmęczyła i zniechęciła. Mimo, że nie jest to obszerna lektura dłużyła się, zaś główny bohater też mnie nie przekonał do głębszych emocji. Jednym słowem opis okazał się ciekawszy niż sama treść.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Moja ciekawość obejmuje również zdanie innych, dlatego miło mi będzie jeśli zechcecie podzielić się ze mną swoją opinią na przeczytany temat :)