Merci, Monsieur Dior - Agnès Gabriel

 

Dzięki tej książce można przenieść się do Paryża, który podnosi się po II Wojnie Światowej. W powojennej stolicy mody jest smutno, szaro, kobiety szyją skromne ubrania z materiałów najłatwiej dostępnych, nie najlepszej jakości. I z tej szarej rzeczywistości wyłania się pokaz mody Christiana Diora, który mimo kryzysu błyszczy, wręcz bluźni przeciwko konieczności oszczędzania. Jego modele są złożone z wielu warstw, używa doskonałej jakości materiałów, na niczym nie oszczędza i mimo, że podnosi się oburzenie, to też pobudza tęsknotę za luksusem i czymś pięknym. Ten pierwszy pokaz staje się podwaliną jego światowej sławy.

Opowieść napisana przez autorkę jest osnuta wokół wielkiego projektanta mody, ale główną bohaterką jest Célestine, dziewczyna około dwudziestoletnia, która opuszcza niewielką miejscowość w Normandii i dość szybko odnajduje się w Paryżu. To taka bajka o "kopciuszku", która jednak szybko zostaje odkryta przez wielkiego projektanta i staje się dla niego kimś niezwykle ważnym. 

Opis życia Célestine, to spełnienie marzeń, zwłaszcza dla młodej dziewczyny, która chce w życiu osiągnąć coś więcej niż wyjść za mąż i porodzić potomstwo. To opis swoistej kariery od kucharki do asystentki wielkiego projektanta, osoby niezastąpionej, która ma mnóstwo dobrych pomysłów, które szef przyjmuje z radością i wdraża w życie. Główna bohaterka jest na wskroś słodka, dobra, urocza, nienagannie wyglądająca i ubrana a także elokwentna. Cudna dziewczyna, choć jest czasami naiwna i daje się oszukać, ale jej urok ratuje jej reputacje. Uff, tyle peanów. 

Jest to przyjemne czytadło, urocze i słodkie, ale ma też w sobie morze naiwności, stereotypów, cudownych zbiegów okoliczności, które nie mają szans na spełnienie w zwyczajnym życiu. Niemniej to książka dobra na podróż, odprężenie, przeniesienie się do krainy wiecznej szczęśliwości i cudownych zakończeń. Taka miła, sympatycznie napisana bajka dla odprężenia od trudnych lektur.

Warto, ale bez oczekiwań wielkiej literatury.