11% - Maren Uthaug

 

Czytając książkę "11%" miałam nieodparte wrażenie jakby była jakimś rodzajem odpowiedzi na książkę Margaret Atwood "Opowieść podręcznej', tudzież wspomnieniem o "Seksmisji".

Autorka umieściła swoją opowieść w 2225 roku, a świat w niej wykreowany poznajemy powoli, bo autorka odsłania zasady panujące w tym świecie dawkując, odsłaniając kawałek po kawałku. Krok po kroku dowiadujemy się, jak doszło do tego, że w tej czasoprzestrzeni jedynymi wolnymi ludźmi są kobiety, jakie mają zajęcia, zwyczaje, zawody, w co wierzą i jak długo zyją. Dowiadujemy się jak ważna w tym świecie jest przyjemność, do czego służą węże, kto to są mężonowie, "ro-zmyślni", co oznacza tytułowe 11% i skąd się biorą dzieci, aby przedłużyć istnienie tego świata.

Autorka powołała na stronach książki cztery główne bohaterki: Medeę, Wiccę, Evę i Cichą, z perspektywy których poznajemy świat kobiet, ich losy, problemy i miejsca, bardzo różne w formie i możliwościach. Dowiadujemy się o pozostałościach po dawnych wiekach, w wymiarze rzeczy i ludzkim. O tym jaki przekaz pozostał o dawnych czasach kiedy to mężczyźni nim rządzili, jaka niesprawiedliwość spotykała kobiety, jak wyglądało ich życie. Chętnie dowiedziałabym się jak doszło do tego, że to kobiety przejęły prym nad światem wolnych ludzi, ale tego autorka nie wyjaśniła.

Książka "11%" pomimo lekkich przegadań, albo dłużyzn, stanowiła dla mnie całkiem ciekawą lekturę. Autorka jakby wywróciła perspektywę, czyli przeniosła realia i schematy patriarchatu na niwę kobiecą. To kobiety wiodą prym, fundują sobie przyjemności, celebrują uroczystości religijne wyznając wiarę w matkę, stanowią wielopokoleniowe rodziny, rodzą dzieci wychowując je wspólnie z innymi, zostają szefowymi, lekarkami, wiedźmami, itp. Stworzony przez autorkę świat wydaje się bardziej spokojny, przyjemny, empatyczny, uczuciowy, choć nie przesłodzony, bo w nim także trzeba mieć się na baczności. Wcale nic nie jest takie oczywiste i jednoznaczne.