Marcelina Szumer-Brysz zabiera czytelników do Turcji, a dokładniej do jej wyjątkowego pod wieloma aspektami obszaru Izmiru. To część Turcji różniąca się od pozostałego kraju pod wieloma względami, m.in. kulturowymi i związanymi z pochodzeniem przodków. To barwny, wyzwolony, nieokiełznany, bardziej swobodny tygiel. Niemniej to także miasto, które ma swoje bolączki, choroby, trudności, m.in. problemy z tolerancją względem uchodźców, fanatyczne podejście do religii i telewizyjnej rzeczywistości W tym mieście odnotowano najwyższy odsetek rozwodów wśród małżeństw, ale także co ciekawe wyrazistą walkę kobiet o ich prawa, czyżby wyższa świadomość, potrzeby bardziej partnerskiego traktowania?
Autorka, znawczyni miejsca, mieszkanka, obserwatorka próbowała zachęcić swoimi zbliżeniami, opowieściami, obrazkami, do zagłębienia się w tę część Turcji. Pytała, rozmawiała, namawiała do zwierzeń, nieraz były to opowieści pełne emocji i wspomnień. Starała się zebrać jak najwięcej, uwypuklić, oddać klimat, co niewątpliwie na plus, ale każdy z nas ma jednak różne podejście, umiejętności oddania i możliwości językowe, co zdaje się ważne w przekazie książkowym zwłaszcza. Autorka napracowała się, starała się co widać w książce, niemniej nie wciągnęła mnie w klimat tego miasta, czegoś zabrakło, tych nieuchwytnych, ponaddźwiękowych elementów, dlatego ja osobiście czuję niedosyt. Jednakże warto do niej zajrzeć, zwłaszcza jeśli ktoś planuje wyjazd w ten rejon Turcji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Moja ciekawość obejmuje również zdanie innych, dlatego miło mi będzie jeśli zechcecie podzielić się ze mną swoją opinią na przeczytany temat :)