"Próba" to opowieść o blokowisku, osiedlu, które stworzone w czasach PRL-u miało wszystko co potrzebne: szkoła, sklepy, usługi, poczta, świetlica. Można było wieść w nim wygodne życie, a mimo to mieszkańcy osiedla byli postrzegani przez tych z miasta jako obcy, którzy zasiedlili istniejącą w tym miejscu wieś z jej obrzędami, tradycjami i tajemnicą.
Autorka operuje na symbolach, mitach, dawnych opowieściach, jej bohaterka zaczyna słuchać i szukać odpowiedzi na gęstniejące niedopowiedzenia, na niepokoje, które pojawiają się to tu, to tam. Główna bohaterka książki studiuje antropologię, pracuje w domu, w tym cichym i wszystko mającym osiedlu, ale zaczyna zauważać oznaki i słyszeć coraz wyraźniej o tajemnicy, próbie i amih.
Czytając książkę nie dowiedziałam się wprost o dosłowności tytułowej próby, nie dostałam też prostej odpowiedzi o amih, ich znaczeniu, niezwykłości, przeznaczeniu. Sporo w tej książce niedomówień, nieoczywistości, zawoalowanych znaczeń. Autorka nie starała się tłumaczyć wszystkiego, pozostawiła sporą dozę otwartości na własne interpretacje i przypuszczenia. Możemy jako czytelnicy sami szukać odpowiedzi, możemy też nie zrozumieć tej książki, bo jest niewyraźna, niedopowiedziana, zakryta zbyt duszną atmosferą. Nie do końca dałam się wciągnąć w tej niewyrazistości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Moja ciekawość obejmuje również zdanie innych, dlatego miło mi będzie jeśli zechcecie podzielić się ze mną swoją opinią na przeczytany temat :)