Historia tej książki dzieje się w kawiarni, niezwyczajnej, bo w niej można przenieść się w czasie, ale żeby tego doświadczyć trzeba spełnić kilka zasad i doczekać się aż z "krzesła katapulty" do innych czasoprzestrzeni, zsiądzie pewna kobieta. Wszystkie warunki są dość wymagające, ale upilnowanie momentu kiedy kobieta opuści krzesło jest najtrudniejsze, tylko najbardziej wytrwali, albo "szczęśliwcy" tego dostąpią. Kawiarnia to miejsce przesączone historiami ludzi, zarówno tych, którzy w niej pracują jak i klientów, z których niektórzy chcą napić się kawy, a niektórzy pobyć i pomyśleć. Pogawędki, wymiana obserwacji, ciche żale.
Autor szczegółowo ukazuje historie tylko kilku "szczęśliwców", którzy przenieśli się w przeszłość, aby załatwić ważne, często niedokończone sprawy, zaprzepaszczone możliwości, zignorowane uczucia. Te powroty nie mogły jednak zmienić biegu historii, chociaż niektórym przyniosły ulgę.
Podsumowując, mnie książka nie porwała, wiele w niej powtarzalności, przydługich dialogów, gdybania i żali. Wydała mi się nazbyt naiwna a miejscami także powolna, a wręcz anemiczna. Z plusów działa na wyobraźnie i miejscami budzi współczucie względem bohaterów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Moja ciekawość obejmuje również zdanie innych, dlatego miło mi będzie jeśli zechcecie podzielić się ze mną swoją opinią na przeczytany temat :)